بسوی او
بعضی حرفا رو نمیشه هر جایی زد.بعضی حرفا رو هم نمیشه به همه گفت. برای همین میخوام با دوستای خودم یه حرف در گوشی بزنم: مگر غیر از اینه که ما محتاجیم و خدا،کریمٍ دارایٍ بی نیازٍ ؟پس عقل حکم میکنه که ما سائل در خونش باشیم دیگه.این نکته عقلی رو گفتم که بگم:بیایید این فرهنگ رو بین خودمون جا بندازیم که تو هر کاری بهترین باشیم،به تعبیر بهتر،حرفه ای باشیم.(یه اخلاقٍ کاملا دینیٍ،به این مضمون حدیث داریم.) یعنی بشیم یه گدای حرفه ای.بهترین گدا به نظر شما کیه؟درسته،نظرتون درسته.بهترین و حرفه ای ترین گدا اونیه که وقتی میره در خونه کریم همه چیزش رو از اون میخواد.البته اشتباه کردم گفتم وقتی میره،آخه اون همیشه در اون خونیه ای که میدونه دست خالی رد نمیشه. همه این حرف ها رو وقتی تونستم با اطمینان بگم که یه بزرگواری یکی از توصیه های اخلاقی مقام معظم رهبری رو برام پیامک کرد:«هر چیز را از خدا بخواهید،حتی بند کفش را،حتی کوچکترین اشیا را و حتی قوت روزانه خود را.بگذارید این «منٍ» دروغینٍ عظمت یافته در سینه ما بشکند.این «من» انسانها را بیچاره میکند.» راستش رو بخواید تا قبل از این پیام،مطمئن نبودم که باید همه چیز رو از خدا خواست یا کلیات رو بخوایم،کافیه؟فکر می کردم اگه خدا کلیات رو بده،بقیه اش حل میشه.اما الان میفهمم که این حرف جاش تو عمله نه درخواست.
| Design By : Pichak |
